10 września w ramach Studium Regionalnego odbył się wykład Anny Piestrzeniewicz n.t. „Ksiądz Walery Pogorzelski wydawca pierwszej monografii Sieradza” podczas którego prelegentka przybliżyła sylwetkę wieloletniego proboszcza sieradzkiej Kolegiaty. Wykład uzupełniał bogaty materiał ikonograficzny oraz mała ekspozycja prezentująca oryginalne wydawnictwa autorstwa księdza Pogorzelskiego oraz zabytki, które znajdują się w zbiorach Muzeum Okręgowego w Sieradzu, a pochodzą z kolekcji bohatera wykładu. Walery Pogorzelski urodził się 12 września 1870 r. w Wiktorowie na Ziemi Gostyńskiej z rodziców Aleksandra i Wiktorii z Golędzinowskich. Ukończył Diecezjalne Seminarium we Włocławku. Jeszcze jako diakon trafił na parafię w Opatówku, następnie przebywał w Raciążku oraz Kruszynie. Pierwsze probostwo otrzymał Pogorzelski w 26 roku życia w Starokrzepicach. Kolejnymi parafiami, którymi administrował były Przyrów i Pajęczno. W l. 1918–22 był dziekanem dekanatu brzeźnickiego z siedzibą w Pajęcznie, kanonikiem honorowym kaliskim. W r. 1922 otrzymał godność tajnego szambelana papieskiego. Po Pajęcznie przyszedł czas na Sieradz, miasto w którym spędził resztę swojego życia. Do Sieradza sprowadził się 17 kwietnia 1923 r. Będąc proboszczem sieradzkim Walery Pogorzelski przeprowadził m.in. liczne prace remontowe i rozbudował kościół kolegiacki. Jednym z najważniejszych przedsięwzięć było wyremontowanie wieży kościelnej i zawieszenie na niej nowych dzwonów. Uroczyste ich poświęcenie odbyło się 8 listopada 1931 r. Kolejną ważną inwestycją było wzniesie „Domu Katolickiego”, który miał z założenia stać się salą parafialną i  centrum kulturalnym. Uczestniczył też w działalności na rzecz oświaty, bezpieczeństwa przeciwpożarowego, ochrony zabytków, organizacji turystyki i muzeum regionalnego, w akcji charytatywnej (był m. in. Przewodniczącym Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności, wiceprzewodniczącym zawiązanego w r. 1926 patronatu nad więźniami). Pełnił opiekę duchową nad żołnierzami 31 Pułku Strzelców Kaniowskich.  Walery Pogorzelski był człowiekiem oczytanym, posiadającym duże doświadczenie, wiele podróżował zarówno po kraju jak i świecie, przyjaźnił się z wieloma znanymi ludźmi. Wszystko to powodowało, że chętnie sięgał po pióro, którym umiejętnie władał. Był korespondentem wielu czasopism: warszawskiego Wieku, włocławskiej Kroniki Diecezjalnej, Gazety Radomszczańskiej. Publikował też w lokalnej Ziemi Sieradzkiej. Trudnił się nie tylko drobną formą literacką, ale opracował też liczne wydawnictwa takie jak: „Święty Józef w cudownym obrazie kolegiaty kaliskiej”, „Kongres Eucharystyczny Ziemi Sieradzkiej”, „Pamiątka koronacji Obrazu Matki Boskiej w Charłupi Małej, „43 lata w kapłaństwie. W niewoli rosyjskiej, Wielka Wojna, okupacyja austryacka, w wolnej Polsce, wspomnienia przeżyć, wydarzeń i osób”. Był też autorem pierwszej monografii miasta zatytułowanej „Sieradz. Istniejące zabytki, przeszłość miasta, stan obecny” wydanej w 1927 r. we Włocławku. Monografia Sieradza autorstwa Pogorzelskiego nie jest wolna od błędów, ale do dziś jest doskonałym źródłem informacji dotyczących miasta. Działalność duszpasterską Pogorzelskiego przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie okupacji hitlerowskiej ksiądz Walery Pogorzelski był nękany przez Niemców, zmuszany do ciężkiej pracy. Stan jego zdrowia spowodował, że nie wytrzymał długo w tych trudnych warunkach. Zmarł 12 II 1941 w Sieradzu.  Pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym. W uroczystościach pogrzebowych wzięły udział tysiące Sieradzan i mieszkańców okolicy.