W dniu 31.05.2022r. o godzinie 16.00 w Muzeum Okręgowym w Sieradzu, odbyło się kolejne spotkanie w ramach Muzealnego Studium Regionalnego. Gościem sieradzkiego muzeum był dyrektor Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola, Tomasz Polkowski. Prelegent w oparciu o pozyskane dokumenty i materiały archiwalne, przybliżył zebranej publiczności, codzienność mieszkańców sieradzkiego, upływającą w zagrożeniu ze strony żołnierzy Armii Czerwonej w 1945 roku. Wyzwolenie od wojennej zawieruchy stało się jednocześnie dla wielu sieradzan ograniczeniem wolności i nowym zniewoleniem. W Sieradzu i regionie ludność poddana została terrorowi, którego jednym z elementów były zbrodnie i przestępstwa popełnianie przez najczęściej bezkarnych sowieckich żołnierzy traktujacych nasz kraj jak ziemię podbitą. W trakcie swej wypowiedzi Polkowski zwrócił uwagę na specyficzny i propagandowy tok myślenia, że oto sowiecki wysiłek włożony w zwycięstwo nad III Rzeszą miał legitymować wszelkie zbrodnie do których dochodziło na terenach zajętych przez czerwonoarmistów. Ilustracją miały być słowa Stalina, które często wypowiadał podczas spotkań i narad w gronie zaufanych generałów.
„…wyobraźcie sobie kogoś, kto bił się od Stalingradu i przeszedł tysiące kilometrów. Cóż jest tak odrażającego w tym, że po takich okropnościach zabawi się z kobietą? Trzeba rozumieć żołnierza. Armia Czerwona nie jest idealna, ważne jest, że bije się z Niemcami – i bije się dobrze, a reszta nic nie znaczy”.
Obecności żołnierzy Armii Czerwonej w Sieradzu przynosiła zbrodnie i przestępstwa przeciwko ludności cywilnej tj: zabójstwa, bezprawne zatrzymania, gwałty, kradzieże i rozboje, pobicia. Do tego należy doliczyć przypadki śmierci lub uszkodzeń ciała w wypadkach komunikacyjnych, których sprawcami byli pijani sowieccy żołnierze. Analiza materiałów źródłowych z województwa sieradzkiego jasno wskazuje, że ustanowione w terenie instytucje państwa komunistycznego / MO / były lekceważone nawet przez szeregowych żołnierzy. Poza opisem konkretnych przypadków oficjalne dokumenty przedstawione przez dyrektora Polkowskiego zawierają wiele ogólnych skarg ukazujących codzienne przestępstwa sowieckie, na które nikt nigdy nie dostawał odpowiedzi. Podsumowując to wszystko można powiedzieć wprost: w 1945 r. Armia Czerwona przyniosła wszystkim Polakom komunistyczny totalitaryzm, realne zagrożenie dla wielu osób, które padły ofiarą sowieckich żołnierzy. Niestety temu bezprawiu nie potrafili zapobiec ani komuniści, obejmujący nad Wisłą władzę z nadania Kremla, ani przedstawiciele komunistycznego aparatu przymusu.
