Wladislaus, Dei gracia, Rex Polonie, nec non Terrarum Cracovie, Sandomirie, Lancicie, Cuyavie, Siradieque Dominus et Heres.

Władysław, z Bożej łaski król Polski, pan i dziedzic ziemi krakowskiej, sandomierskiej, łęczyckiej, Kujaw i ziemi sieradzkiej.

W dniu 18.02.2020 r., Muzeum Okręgowe w Sieradzu, przypomniało postać Władysława Łokietka 1260/1? – 1333. Okazją do spotkania stała się data koronacji Łokietka na króla Polski. W obecnym roku  mija bowiem równo siedemset lat kiedy to 20 stycznia 1320 roku Kraków otrzymał status stolicy naszego kraju a moment koronacji Łokietka uważa się za symboliczną datą zjednoczenia polskiego państwa. Wykład o tej  ciekawej postaci i jego roli w kształtowaniu gospodarczo-politycznym ziemi sieradzkiej wygłosili Michał Szymański i Stanisław Muszyński z Bractwa Rycerskiego Ziemi Sieradzkiej. Ziemia sieradzka jest określeniem historycznym, powstałym nie później niż w XIII w., i pochodzi od jednego z  ważniejszych miast regionu –   Sieradza. W historii ziemi sieradzkiej ważną rolę odgrywało jej położenie geograficzne Ziemia ta przez całe średniowiecze była w centrum państwa i z tego powodu uczestniczyła w najważniejszych wydarzeniach Polski. Krzyżowanie się licznych szlaków handlowych łączących ziemię sieradzką z jej wieloma sąsiadami: Kujawami, Mazowszem, Małopolską, Śląskiem i Wielkopolską sprzyjało wymianie handlowej, intensywnemu osadnictwu oraz budowaniu silniejszej pozycji politycznej w regionie. Dlatego po upadku zasady senioratu chęć zjednoczenia ziem polskich w oparciu o rozwiniętą gospodarczo i organizacyjnie, ziemię sieradzką podjął  książę  sieradzki Leszek Czarny a po jego śmierci ideę zjednoczenia kontynuował sukcesor ziemi sieradzkiej  Władysław Łokietek.