Sylwetki, szkice biograficzne i obraz funkcjonowania wybranej grupy urzędniczej administracji ogólnej I instancji, a mianowicie starostów powiatowych w latach 1945-1950 w powiecie sieradzkim był głównym tematem spotkania i wykładu dr. Jarosława Stulczewskiego /„STAROSTOWIE SIERADZCY POWOJNIA 1945-1950”/, który się odbył w Muzeum Okręgowym w Sieradzu w dn. 30.01.2024 r. W styczniu 1945 polskie władze stanęły przed trudnym zadaniem odbudowy – choć często możemy mówić raczej o budowie – życia społeczeństwa niemal we wszystkich aspektach. Zjawiskiem dominującym, zwłaszcza w pierwszych miesiącach, było ustanowienie polskiej władzy poprzez stworzenie aparatu administracji państwowej i samorządu terytorialnego. Nie inaczej było w sieradzkiem. I tak w terenie władzę powierzono organom jednostkowym w postaci wojewodów i starostów. Byli oni przedstawicielami rządu w województwie i powiecie. Starosta pełnił swoje obowiązki przy pomocy starostwa powiatowego. Wpływ na jego powoływanie i odwoływanie miała rada narodowa szczebla powiatowego. Jeśli zaś chodzi o mianowanie to starosta otrzymywał je z rąk ministra administracji publicznej na wniosek wojewody. Po drugiej wojnie światowej powiat sieradzki liczył 130 tys. mieszkańców i zajmował powierzchnię 1.422 km2. Przez kolejne 5 lat do roku 1950 powiat zarządzany był przez 7 starostów, którzy w większości nie mieli nic wspólnego z naszym regionem a piastowany urząd wynikał jedynie z nadania partyjnego czy pozycji jaką zajmował dany „towarzysz” w centrali rządowej.
Sieradzcy starostowie 1945-1950
MIECZYSŁAW KARŚNICKI (I/II 1945 – 17 V 1945)
STANISŁAW BOGUSŁAWSKI (17 V 1945 – 3 VII 1946)
p.o. ZYGMUNT PETRYKOWSKI (3 VII 1946 – 10 VII 1946)
ALEKSANDER KRZEMIŃSKI (10 VII 1946 – 29 VII 1947)
PAWEŁ WALICKI (29 VII 1947- 12 XI/3XII 1948)
p.o. FRANCISZEK OLEJNICZAK (12 XI/3 XII 1948 – 9 II 1949)
MIECZYSŁAW GRONOSTAJ (9 II 1949-1950)